Hartelijk welkom in Kroatie

De oversteek met de grens en ons welkom in Kroatie was vrij onvergetelijk voor me. Een zwarte camper met Nederlandse nummerplaat gecombineerd met een stuk of vier verveelde flikken aan een grenspost equals 2 uur lang alles tot op de bodem uitpluizen inclusief wijzelf tot op ons ondergoed (en verder..). Het geeft een vreemdsoortig woestmakend oergevoel wanneer andere menselijke (en zou ik denken toch evenwaardige gelijksoortige) schepsels een dergelijke machtspositie over je innemen waarbij je je eigenwaarde opzij moet zetten. Een sterk gevoel van vernedering dus als ye je vragen je BH uit te trekken terwijl je met je broek tot op je enkels staat. Je zou voor minder argwanend worden tegenover dit volkje. Zeg nu zelf, zou het niet ongelooflijk stoem zijn om in een hippiebus, met twee honden erbij en bovendien een Nederlandse plaat te proberen de grens ongemerkt te passeren met een lading drugs op zak? Als Jordi dat had willen doen had hij vast zijn dreads afgeschoren, een schoon hemd en ne plastron aangetrokken. Nee dus, dat is hij niet direkt van plan geloof ik. Maar goed, eens mijn temperatuur wat gezakt was na de intieme drugsinspectie, haalde ik een nogal demonisch plezier in het huzarenwerkje waaraan deze ongelukkigen zich gezet hadden. Vooral natuurlijk omdat ik wist dat hun irritante zoektocht die ons urenlang ophield geen hol zou uithalen. Geduldig trokken ze het eerste kastje open...aha, kruiden...daar zou wel eens wat tussen kunnen verborgen zitten! Wie Jordi zijn bus een beetje kent weet echter dat ongeveer alle kastjes volgestouwd zitten met de meest diverse en vooral onbekende uitheemse kruiden en mengseltjes. Wanneer deze flikken dus het derde kastje opentrokken en nog meer brouwsels aantroffen, verging hen het lachen helemaal. Vooral trassi, geplette garnaal, wekte hun aandacht. Toch maar even op het internet checken...oh ja, geplette garnaal dus. Een educatieve dag voor die "klerelijers" zoals Jordi zo lyrisch benoemt. Ook ikzelf deed mijn duit in het zakje. Voor deze reis nam ik een oude handtas uit de kast. Een goede raad dames, haal oude medicatie die nog ergens rondslingert op de bodem van een afgedankte tas in het geval je het plan zou opvatten hiermee de grens over te steken eruit. Vooral als er een vaag tekeningetje opstaat van een of andere boom. Alzo veranderde een onschuldig pilletje tegen hoofdpijn ofzoiets in een criminele lading speed. Ik barste meteen in lachen uit ( wat ik bij nader inzien misschien beter niet gedaan had). Maar man, ik die amper drugs heeft gezien in mijn leven! Ach ja, het zal wel de slechte kant met me opgaan zekers?

Verder gedragen ons wel behoorlijk crimineel met ons wildkamperen. Dit is uiteraard geen ramp, maar wel verboden in Kroatie. We zien wel. Tot hiertoe ging het goe. Zo sliepen we vannacht op een scheepswerf aan de rand van de Adriatische zee. Hoe mooi kan het zijn op deze wereld? De volle maan weerspiegelt waggelend over het wateroppervlak en de wind beukt tegen de bus. Hoewel de wind best snijdend is, valt de temperatuur wel beter mee. Overdag moet het een graad of 14,15 zijn. Als statement dat het hoog tijd is de warmte te verwelkomen, springen we s morgens poedelnaakt het strakblauwe en heldere zeewater in. De paar botenmakers die op de werf aan het werk zijn, verschijnen geamuseerd op het dek van hun wrakjes met de moersleutels nog in de hand. Sommige toeristen zijn echt compleet gestoord. Ik maak graag deel uit van deze groep. (Jordi zit hier irritant te dicteren en geeft twee idiote opmerkingen...gij weet niet eens wat ne moersleutel is en nee ik wil niet bij die groep horen...whatever, nog steeds geen ruzie) Maar het komt steeds dichterbij zegt hij nu nog ff snel. Pfff....!!!!!!!!!!

Na onze omzwervingen langs kusten en oh ja, dichtgevroren en sprookjesachtige besneeuwde -maar oh zo koude Plitvicemeren in het machtige uitgestrekte binnenland van Kroatie, blijkt in Split dat ik te maken heb met een waarachtige saucissenjunk. (Worstenjunk dus voor de Nederlanders onder jullie) Alles wat gerookt en gedroogd vlees is hier wordt aan een grondige inspectie door Jordi onderworpen: Hij is bereid urenlang didge te spelen in de straat met een bordje dat als opschrift draagt "Geef me aub geld, want ik ben verslaafd aan jullie worsten." Ik ben druk bezig met de vertaling hiervan. Veel verder als hvala, molim en govorti li Engleski kom ik voorlopig nog niet. In elk geval al ongeveer 100% meer talenkennis dan mijn lieve worstenvent hier die het houdt op pivo en mij verder naar voren duwt bij de bakker voor een broodnodig stuk kruh. Split wordt dus een boeiend cultureel bezoek met een klein joeng aan mijn rokken die kwijlend bij elk kraampke met eten blijft staan trekken en zeuren om de head met geld om nog meer delicatessen te kopen. Ik begin zo stilaan te geloven dat ik mijn meerdere heb gevonden als het op een neus voor lekker eten aankomt. Nee mama, Jordi luistert niet! Huij is me stilaan aan het vetmesten. En oh jam PS papa, die Rakija breng ik wel mee voor jou hoor naar huis. Ik vind er niet veel aan. Of hij Jordi overleeft, weet ik niet zeker.

Tenslotte deden we vandaag een eerste poging tot klimmen. Verder als 3 routjes raakten we voorlopig niet omdat de weergoden ons besloten te trakteren op een vrolijke regenbui. Helemaal vrolijk werden we er echter niet van, vooral niet toen de voetsteunen nogal glibberig werden onder mijn boreals in een nogal intense 6B waar we toch absoluut de setjes moesten uit recuperen natuurlijk. Oh yes, vandaag ben ik een keertje Jordi zijn held in plaats van kleine Bo die nog steeds maar weinig kan mispeuteren sinds haar konijnenavontuur. De rotsen zijn mooi. Vraag me niet om technische details, want daar ken ik niets van. Ze gaan naar omhoog en zijn mooi. Bekijk volgende keren de fotootjes maar, dan zeker en vast (vast en zeker, sorry Jordi) in zonovergoten condities. (Waar we die gaan vinden, blijft voorlopig nog een spijtig duister vraagteken.)

We duiken zometeen Split in. Nogal stillekes zo in de winterm maar dat is natuurlijk op zich wel fijner dan koppen lopen. Het regent, dus voor ons beiden een goed excuse om een restaurantje binnen te stappen. Curieus wat voor curiositeiten ik op mijn talloor zal krijgen! Een goede reden om af te sluiten, zou ik zo zeggen.

Fotootjes volgen snel.