Lap...een ondergesneeuwde bus!

Jawel lieverds...we zijn wel degelijk de grens overgeraakt met onze bus! We staan zelfs bijna op het punt Italië onveilig te gaan maken! Voorlopig nog even onder een dikke sneeuwlaag in Chamonix...Wij vinden het nogal friskes (reizen klinkt ons gevoelsmatig iets warmer in de oren), maar de honden vinden het heerlijk! We genieten dan maar samen van de sneeuwwandelingen terwijl we tussendoor de eerste aanpassingen aan de bus fixen. Als resultaat racen we als gekken door de sneeuw op onze stadsvélokes en weten wat 'féronier' betekent. De bus kan nu vast en zeker wel weer veilig verder zonder dat er al te belangrijke zaken af donderen!

Jordi en ik zijn ongeveer zo verschillend als dag en nacht. Maar het boeit wel. We weten van elkaar dat we allebei de beste bedoelingen hebben, dus verdragen we heel wat van elkaar. We leren veel, ik althans toch. Wie weet zal ik eindelijk eens kunnen koken als ik weer thuis kom. Diëten kan ik alvast wel vergeten met zo'n chef op dezelfde 5 vierkante meters. Bovendien lukken de dingen ook redelijk wonderlijk goed als ik één of ander mannelijk gereedschap in mijn handen neem en er avonturen mee onderneem. Laat ons zeggen dat ik de dingen niet veel erger maak... Ik speel wat op de achtergrond, terwijl Jordi de bus aan de praat houdt. Ik weet ondertussen waar de motor van de auto zit. Mama en papa, als mijn partner hier van de rotsen dondert of aan één of andere Griekse schoonheid blijft plakken, geraak ik zeker thuis hoor met dat huisje van ons. Zeker en vast, geen zorgen... ;)
Jordi op zijn beurt ruimt allerlei spullen helemaal spontaan op en de bus ziet er als het ware ordelijk en zo schoon uit als hij maar kan zijn met twee honden erbij. Een gezellig plekje, vindt Jordi zelf ook wel geloof ik. Ik betrap hem er toch wel af en toe op dat hij met een wat dwaze glimlach mijn opruim-activiteiten gade slaat en er dus ook wat van opsteekt. Zal ik maar ophouden voor ik die jongen zijn imago helemaal onderuit haal. Alles in twee richtingen. De eerste week zit er op en het lukt...fingers crossed dus!

En nu zit ik hier fris (in de zin van proper), maar warm aan het vuur bij Nele, Lotte's nichtje. Wat een ontvangst! Heet water in 't douchke, kaasfondue en svs nog wat pinten gaan pakken in de stadje...Het is hier niet slecht, absoluut niet slecht...Laat ons zeggen een prachtig begin van iets wat nog lang niet afgelopen is! Akpénamawu!!!