Kriebels in den buik voor een lange reis

Het is zover...de bus, die velen onder jullie nu eens een keertje bekeken hebben (en al dan niet goed gekeurd), staat klaar voor mijn voordeur. De lichten doen het af en toe, de gas is nog zo ongeveer werkende en de rommel valt (nu nog) mee. Ik heb mijn plekje erin zo ongeveer veroverd... gewoon 2 volle kastjes ter mijner beschikking die ik zelfs niet met mijn twee medevrouwtjes, Cindy en Bo, moet delen! We zijn dus ongeveer vertrekkensklaar na een laatste hektische dag gisteren.

Een dag waarop ik mijn bankkaart liet in slikken door zo een dom bankapparaat (of misschien heeft het ook wel iets met mijn domme zenuwachtigheid te maken...), waarop ik mijn boodschappen in de winkel liet staan en, verstrooid al ik was, iets 'meepikte' van hen, waarop we voor het eerst kookten en sliepen in de bus, waarop onze lieve hond Cindy het bijna klaarspeelde ons thuis te houden door eventjes leuk aan sightseeing te gaan doen in Antwerpen, waarop ik chocomelk gaf aan ons Chloë en waarop ik tenslotte zout in de gluhwein deed ipv suiker. 'Ah, dat was dat gekke smaakje'...dat velen onder jullie heel lief en subtiel als een appart recept voor gluhwein bestempelden.

Zo belanden we bij ons feestje gisterenavond... Zowel Jordi en ik vonden het super fijn en we willen graag nog eens even iedereen bedanken die is afgekomen. Het was hartverwarmend iedereen nog zo eens gezellig bij elkaar te hebben. (Vergeef me mijn sentimentele praat, maar die wordt meegebracht door het feit van hier svs mijn computer af te sluiten, mijn bullen bij elkaar te pakken en het vervolgens af te bollen voor een half jaar!) Merci dus lieve mama en papa voor jullie vertrouwen in mij en jullie gemoedsrust-brengende steun in mijn zotte kuren. Mannen, ... Ja, ik zal voorzichtig zijn, veel levenservaringen opdoen en veilig terug komen. Dat is het plan! Salut en de kost... Houdollegoe!