Darjeeling en meer treinverhalen!! ..een afscheid.

Zoals te verwachten heerlijk koel, maar in deze tijd van het jaar high up in the clouds. Ik weet dat verborgen vlak voor mij de derde hoogste berg ter wereld ligt verborgen en dus vervloek ik de mist. Wat te doen? Als compensatie bezoeken we het boeiende mountaineermuseum. Niet al e groot, niet al teveel overbodige info en vooral veel praktisch materiaal uit historische expedities zoals de Mount Everest met Sir Hillary. Foto s, grijzig verbleekte exemplaren. Jackets, te belachelijk dus als je vergelijkt met de hightech sullen die vandaag de dage op de markt te vinden zijn. Zo ook sneeuwschoenen met pels uitgedost. Verhalen die me rillingen over mijn ruggegraat bezorgen, mysteries en hardcore horror toestanden.
De zoo van Darjeeling is vooral interessant omwille van het aantal beschermede diersoorten uitde Himalaya s die ze huisvesten en de kweekprogramma s die hiermee lopen. De meesten van hen krijgen aanvaardbare leefruimte, met uitzondering van de katachtigen die als spoken uit hun habitat zijn gesleurd. De Bengaalse ijger spant de kroon in zijn halfronde kooi met een straal van misschien 2 meter. Het machtige beest krijgt een zielige aanblik wanneer het zijn kooi op en neer ijsbeest, of beter Bengaals tijgert.
Verder wordt er in Darjeeling vooral geshopt om tenslotte een pak naar huis toe te sturen. Dat shoppen zelf verloopt zoals verwacht vlotjes. Het verzenden kost me bijna meer als de aankopen en daarenboven een halve dag. Eerst moet alles in een kartonnen doos worden gepast om daarna te worden omwikkeld met stof, dichtgenaaid en tenslotte verzegeld zoals in de goeien ouwen tijd met was en stempel. Uiteraard krijgen net die dag nog 3 andere toeristen hetzelfde idee in hun koppie zodat de wachtrij voor deze procedure ettelijke uren lang is. En meneer de pakjesman neemt uiteraard zijn tijd. Wanneer het hele pakkingsproces eindelijk achter de rug is, blijkt dat verzenden naar Belgie om een of andere duistere reden enkel per luchtpost kan. Fijn toch..dan komt het sneller aan madam..Het prijskaartje is natuurlijk navenant! Shanti, shanti, schanti, schijt!
In Darjeeling spenderen Ellie en ik onze laatste degelijke uren samen voordat we weer in de hectische toestanden van treinen en Delhi duiken en zij op het vliegtuig stapt. We vinden ons een gezellig kamertje met televisie (wat lang geleden na ondertussen 5 boeken te hebben verslonden) dat met zijn houten wanden doet denken aan een cabin in the woods. Minder romantisch zijn de luidruchtige duiven die s morgens op ons golfplaten dakske komen rondtrippelen ( of beter..rondstampen gelijk olifanten) We proberen de eigenaars uit te leggen dat ze beter geen duivenvoer op het dak strooien om 7 uur s morgens. 'okay okay madam, no problem madam!' Tevergeefs natuurlijk. De laatste ochtend worden we beloond als helle zonnestralen ons wekken en we de Himalaya en haar besneeuwde toppen in de verte kunnen zien vanuit ons vensterke.
We boeken onze 29 uur durende treinreis van Dharjeeling naar Delhi terug en komen 36 uur later aan...ja wadde..

Hoe stoem kan een meiske zijn om de verkeerde trein op te stappen? Nog idioter als je met zijn tweeen bent. Na een half uurtje komt er discussie tussen ons en enkele medereizigers over de zitplaatsen. De conducteur neemt me mee naar de AC sectie, heerlijk koel in vergelijking met onze goedkope zweethokjes, en buigt zich daar over ons probleem samen met zijn collega. Na een ijdje geharrewar klaart beiden hun gezicht op en vertellen ze me doodleuk dat ik op de foute trein zit. We hebben ons laten misleiden doordat deze trein ook naar Delhi ging rond hetzelfde uur. Die van ons had vertraging..we hadden het kunnen weten natuurlijk. Next station eraf en enkele uren wachten op ons exemplaar. Ik leg me te rusten in de rij van 3 vrouwen en hun kinderen op het perron. Mijn yogamatje onder me en mijn giga rugzak als giga slaapkussen. Wie hoort niet in het rijtje? MMM...
Slapen op de trein zelf lukt beter met de dag en doet de uren sneller voorbij gaan. In deze reis werken we op het laatste nippertje onze fly song af. Een spontane jamsessie barst los en plots zitten nog meer mensen onder, boven, voor en achter ons als anders. Handgeklap, flessengeroffel, whatever...als het maar naar goeie oude gewoonte van dit volkje genoeg lawaai maakt. Voor een keertje vind ik het niet erg.

En dan komt de nacht waarin ik om 4 uur in de ochtend vertrek naar Rajastan. Daar is het dan..ons afscheid. Na een opnamesessie van de flysong zet ze me op de tuktuk en plots is ze weg. Mijn vriendin, Yael, 24 uur op 24 gedurende anderhalve maand. Ik voel me leeg en onwerkelijk. Een vriendin voor het leven, thats for sure.